درمان پروتزی

درمان های پروتزی
پروتزهاي متحركها پروتزهایی هستند که شب ها از دهان خارج می شوند تا نسوج زیرین استراحت کنند. این پروتزها شامل اوردنچرهاي متكي بر ايمپلنت، پروتز هاي كامل و پروتز هاي پارسيل مي باشند. اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت پروتزهای متحرکی هستند که بر روی 2 یا تعداد بیشتری ایمپلنت قرار می گیرند و جهت بازسازی دندانی و نسجی استفاده می شوند. با استفاده از ایمپلنت ها گیر اینگونه پروتزها بیشتر از دست دندان یا پروتز کامل می باشد و ایمپلنت ها جلوی تحلیل بیشتر استخوان را نیز می گیرند.
پروتزهای پارسیل دارای اجزای فلزی و آکریلی می باشند و در افرادی استفاده می شود که تعداد زیادی از دندانهای خود را کشیده ولی تعدادی دندان باقیمانده در دهان دارند و تمایلی به قرار دادن ایمپلنت نیز ندارند.
انواع پروتز دندان به دو نوع پروتز ثابت و متحرک تقسیم بندی می شود. از نمونه پروتز ثابت می توان تاج یا روکش دندان و پل یا بریج دندان را نام برد. این پروتزها به دندان چسبانده می شوند. به همین دلیل عنوان ثابت گرفته اند. برای پروتز متحرک می توان دندانهای مصنوعی را مثال زد که به آنها دست دندان نیز گفته می شود. پارسیل نیز دندان مصنوعی جزئی است.

پروتز متحرک یا دست دندان همانگونه که از نامش بر می آید، پروتزی است که به راحتی می توان آن را داخل دهان قرار داد و یا آن را از دهان خارج کرد. در صورت کشیده شدن همه دندانهای بیمار می توان پروتز متحرک کامل استفاده کرد. از مضرات استفاده از این نوع پروتز بحث روانی آن است که فرد با پوشیدن آن احساس پیری کند. در ابتدای درمان ممکن است که استفاده از دست دندان ناخوشایند باشد اما به مرور زمان این حس از میان خواهد رفت.
در استفاده از این پروتز ها به دلیل تخریب مستمر و تحلیل تیغه استخوان فک هر ١یا ٢ سال نیاز به بررسی آن و هر ۵ تا ٧ سال نیاز به جایگزینی پیدا میکنند .در صورتی که بیمار همه دندانهای خود را ازدست نداده باشد برای جایگزینی چند دندان از دست رفته پروتز (یا دندان مصنوعی) پارسیل مورد استفاده قرار میگیرد. این نوع پروتزروی یک صفحه فلزی ساخته میشود که توسط یک لایه روکش پلاستیکی همرنگ لثه ها پوشیده شده است. پروتزهای پارسیل توسط قفلها یا نگه دارنده های مخفی به دندان ها متصل باقی میمانند. باید توجه داشت که تا قبل از معرفی ایمپلنت های دندانی، بازسازی سیستم جونده بر روی استفاده از دندان مصنوعی متمرکز بود ولی امروزه به سبب مزایای بیشمار ایمپلنت ها این نوع از پروتز دندان کمتر استفاده می شود.

 

 

 

 

 

با از دست دادن دندانها و لزوم بهره بردن از دندانهای مصنوعی درمان پروتزی در دندانپزشکی رایج گردیده است. گاهی در بیماران با بی دندانی کامل از پروتزهای ثابت روی ایمپلنت دندان ستفاده می شود. در مواردی که از ایمپلنت استفاده می شود بایستی حداقل برای ثبات پروتز ۶ عدد ایمپلنت استفاده شود چون ساپورت پروتز توسط ایمپلنت انجام می شود.
در درمان پروتزی با ایمپلنت دندان معمولا دو نوع پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت استفاده می شود.
* پروتز ثابت سمان شوند: در موقعیتی که ارتفاع تاج کمتر از ۱۵ میلی متر است، مورد استفاده قرار می گیرند زیرا در مواقعی که ارتفاع تاج بیشتر از ۱۵ میلیمتر باشد احتمال دباند شدن سمان در اثر افزایش وزن پروتز است.
* پروتز هیبرید:زمانیکه ارتفاع تاج ۱۵ میلیمتر یا بیشتر است از پروتز هیبریدی با فریم فلزی استفاده میشود. پروتز هیبریدی با پیچ به ایمپلنت متصل میشود.

مزایای پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت
* افزایش اعتماد به نفس وحس روانی بهتر
* بهبود قدرت تکلم
* تجمع غذایی کمتر در پروتز دندان
* بهبود قدرت جویدن و تغذیه
* نیاز به تعمیر و نگهداری کمتر پروتز
* طول عمر بیشتر پروتز دندان
معایب پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت :
* هزینه بالا به سبب استفاده از ایمپلنت
* نبودن ساپورت فلنج لبیالی در پروتز
* رعایت بهداشت با ایمپلنت مشکل تر ونیاز به توجه بیشتر است.

برای دریافت هزینه خدمات درمان های پروتزی می توانید با شماره های مطب با ما در ارتباط باشید